Al voor de start van het nieuwe seizoen zit de eerste prijs in the pocket. Er zijn slechtere manieren denkbaar om aan een nieuw sportief avontuur te beginnen. Voor Robin Boekhoudt betekende Draisma Dynamo’s overwinning in de Supercupwedstrijd tegen Lycurgus meer dan zijn officiële debuut in de hoofdmacht. Bij zijn terugkeer op het oude nest gaf de geboren en getogen Apeldoorner meteen zijn visitekaartje af.
Al te veel conclusies moeten er niet verbonden worden aan de afgetekende zege bij de seizoensouverture tegen de bekerwinnaar uit Groningen. In dit prille stadium van het seizoen valt nog weinig te zeggen of de Apeldoornselandskampioen al dan niet de vooraf gestelde doelstellingen kan waarmaken en de titel gaat prolongeren. Behalve dan misschien dat het begin hoopvol was. In de goed gevulde Draisma Dynamo Arena ging het in dat opzicht misschien zelfs wel boven verwachting. Ook debutant Boekhoudt toonde zich enigszins verrast over de overtuigende manier waarmee het team en hijzelf zich presenteerden aan het eigen publiek.
“Ik heb genoten. Vooraf had ik verwacht dat ik misschien last van druk zou hebben bij het spelen van een wedstrijd met zoveel publiek. Op zich viel dat best mee. Toen ik voor de eerste keer met SSS tégen Draisma Dynamo speelde, was ik veel zenuwachtiger. Ik heb de hele wedstrijd meegedaan. Daar had ik geen rekening mee gehouden. Het ging best wel goed. Het was voor mij ook de eerste keer dat ik zelf van Lycurgusheb gewonnen. Met 3-0 winnen voor de Supercup is natuurlijk wel lekker”, laat de 20-jarige middenaanvaller weten dat zijneerste optreden in het nieuwe roodgele Stanno-shirt naar meer smaakte.
Boekhoudt volleybalt sinds de zomer weer in vertrouwde omgeving. De 2,05 meter lange student Sport & Bewegendoorliep de jeugdopleiding van SV Dynamo. Als B-junior die al bij de A-junioren speelde vertrok hij in 2017 naar SSS. Na vier seizoenen bij de Barneveldse eredivisionist kon hij de lokroep van Redbad Strikwerda echter niet weerstaan en koos hij doelbewust voor een terugkeer naar Apeldoorn. Detalentvolle midspeler meent dat de tussenstap die hij maakte goed was voor zijn eigen ontwikkeling als volleyballer. De bij SSS opgedane eredivisie-ervaring vormt een waardevolle basis waarop hij dit seizoen bij Draisma Dynamo verder kanbouwen.
In zijn afsluitende jaar in Barneveldse dienst brak Boekhoudt definitief door. Naast dat het voor hem persoonlijk sportief crescendo ging, kende het seizoen een bewogen verloop. Corona trok een spoor door het seizoen. Een nog veel grotere klap kregen de SSS-selectie en de hele club te verwerken doorhet plotselinge overlijden van Olaf Ratterman. De trainer overleed in januari op slechts 45-jarige leeftijd.
“Dat was heel heftig natuurlijk. We zijn als team dezelfde avond nog bij elkaar gekomen. Iedereen mocht zelf bepalen wanneer hij weer wilde beginnen. Maar op de eerste training stond iedereen er. We hadden al een hecht team. Dat werd hierdoor eigenlijk nog hechter. De competitie begon toen net weer. Alleen de allereerste wedstrijd hebben we niet gespeeld. Maar het was wel heel raar. Ook al omdat Olafs naam nog steeds op het wedstrijdformulier stond”, spreekt de oud-SSS’er over de enorme impact van de tragische gebeurtenis op het afgelopen seizoen.
Met twee maanden training achter de rug zijn Boekhoudtseerste indrukken van zijn nieuwe oude volleybalomgeving ronduit positief. “Je merkt aan alles dat het een wat ander niveau is. Bij Draisma Dynamo wordt meer van de spelers gevraagd dan bij SSS. Ik heb het idee dat ik het vrij snel heb opgepakt. Het voelde al gauw als normaal. Van RedbadStrikwerda heb ik in korte tijd al veel geleerd. Het is vooral heel veel herhalen, hè. We hebben er een goede voorbereiding opzitten. We hebben een aantal potjes in het buitenland gespeeld. Daarin word je veel uitgedaagd. Alle jongens willen graag. Als je veel energie geeft, zie je dat ook terug in het veld. Dat zag je bij de Supercup al. In de competitie moeten we zeker bij de Top-4 zitten. Daar gaan we voor.”
Boekhoudt kijkt vol verwachting uit naar zijn Europacupdebuut. Hij verheugt zich op de dubbele ontmoeting met Ford Levoranta Sastamala. Op de vraag hoe sterk hij de Finse tegenstander inschat, moet hij nochtans het antwoord schuldig blijven. “Ik heb geen flauw idee. We hebben nog geen beelden van ze gezien. Het wordt sowieso genieten. Eerst de thuiswedstrijd en dan gaan we naar Finland. Het wordt voor mij voor het eerst dat ik tegen een Finse club speel. Ik ben ook nog nooit in Finland geweest. Ik heb zelfs nog nooit gevlogen”, verklapt hij een geheimpje.
Om zijn volleybalskills verder te ontwikkelen, is Boekhoudt er goed van doordrongen dat hij de komende jaren nog heel wat vlieguren zal moeten maken. Hij laat zich er het hoofd niet door op hol brengen. Zweven zit niet in zijn natuur opgesloten. De nuchtere Apeldoorner zal altijd stevig met beide benen op de grond blijven staan.
Tekst: Rob Kruitbosch
Fotografie: Wout van Zoeren