In het begin van de week leek het er niet op dat we zaterdag op ‘wereldreis’ naar Groningen konden, maar het afgelasten van alle wedstrijden in de amateursport bleek maandag fakenieuws.
De maatregel van het sluiten van de sportkantines en het dringende (in het hoge Noorden lees: dwingende) advies om in openbare ruimtes mondmaskers te dragen raken ons slechts in het gevoel van vrijheid. Het met een vrij gevoel spelen lukte alleen aan de in normale tijden beruchte niet-tribunezijde en zo werden de eerste en derde set met redelijkruime cijfers gewonnen (25-15 en 25-19). In de even sets slaagden we er niet in om de angst van het even niet tot een score komen om te zetten in strijdlust (20-25 en 22-25). Ook de laatste set werd, nu overigens wel met een groot verschil, verloren (8-15) waardoor het verschil na afloop slechts één (wedstrijd)punt was: 99 om 100 in de wedstrijd en 2 om 1voor de stand.
Wereldreis met ‘zonnige’ en ‘regenachtige’ bestemmingen
Vroeg vertrekken, broodjes mee, een lange autoreis door vier provincies op weg naar de bestemming: Groningen, in het hoge Noorden. Het vervoer was meer dan uitstekend, met dank aan Ensing Autoverhuur uit Apeldoorn. Na het strekken van de benen was het even wennen aan de omgeving (tussenstand: 4-6). Al snel vonden we ons ritme en iedere kans lieten we niet onbenut om het verschil groter en groter te maken. We bleven in deze eerste set stralen: 25-15. Na de welverdiende pauze bleek ons ritme te zijn onderbroken. De dominantie nam af en de vroeg opgelopen achterstand werd niet meer ingehaald (20-25). De ‘regen’ trok weer weg en de ‘zon’ liet zich weer vaker zien. Met af en toe iets meer side-outs nodig om de opslag weer terug te halen, waren het een paar ‘wolken’ die ervoor zorgden dat het verschil minder groot was dan het spel deed vermoeden: 25-19. De vierde set leek een kopie te worden van de tweede set, maar in het slot kwam er toch nog een gelijke tussenstand op het scorebord (20-20). Was het de (zelfopgelegde) druk van “het moet nu gebeuren” of “gewoon pech” die het verlies van de laatste punten betekende? Donkere wolken lieten zich zien en de avond kreeg met dit verlies (22-25) nog een verlenging. De avond, die zo zomers begon eindigde met een heftige onweersbui: 8-15. Groningen, een bestemming met verschillende gezichten.
Flow, apathie en een ABC-tje
Groningen, was een tussenstop op weg naar onze eindbestemming. Een bestemming die verderop ligt op onze reis. Deze reis kenmerkt zich op dit moment door een sterke fluctuatie van prachtige acties en een positieve vibe (een zogenaamde “flow”) en een afwachtende houding (apathisch vermogen) waarin de positiviteit belemmerend aanwezig is. Is het de angst die het dan even wint van het geloof in eigen kunnen? Een goed gesprek geeft wellicht meer inzicht in het gevoel en een ABC-tje is misschien wel de oplossing om het handelen te concretiseren. Laten we het aanspreken door de ander accepteren (A) en er gehoor aan geven. Laten we voor de ander betrouwbaar (B) zijn in het nakomen van de gemaakte afspraken. Laat zien competitief (C) te willen zijn, gedreven om écht de strijd aan te gaan en niet weg te lopen voor verantwoordelijkheden. We zijn toe aan het -als team- maken van de volgende stap, beginnend op de trainingen en daarna ook in de wedstrijden.
Volgende week wel of niet?
Op zaterdag 17 oktober reist Orion uit Doetinchem onze kant op om vanaf 16.30 uur met ons de strijd aan te gaan. Wordt het fakenieuws toch werkelijkheid? Dinsdag horen we vast meer over extra maatregelen om de strijd met het “GIF” te kunnen winnen en over het doorgaan van de wedstrijd. Uiteraard volgen we gewoon het besluit van Rutte en De Jonge en laten de angst niet regeren, zoals menig bestuur van sportclubs al wel gedaan heeft door zelf alle wedstrijden en trainingen te annuleren. Daarvoor is sport vanuit gezondheidsperspectief te belangrijk en volleybal te leuk.
Tekst: Jorg Radstake
Fotografie: Peter Donderwinkel