Topsporters die zichzelf veroordelen tot de op één na hoogste trede van het ereschavot gebruiken nogal eens de gevleugelde kreet dat ze geen zilver hebben gewonnen maar goud verloren. Het overkwam Draisma Dynamo in de finale om de nationale volleybalbeker. In de Maaspoort in Den Bosch was de Apeldoornse titelverdediger zondagmiddag niet goed genoeg om SAMEN.Lycurgus van cupwinst af te houden.
Behalve de wedstrijd verloor de onttroonde bekerhouder ook middenman Maikel van Zeist, al wilde nadien niemand in het verliezende kamp deze gevoelige aderlating als excuus gebruiken. “Het was van alles een beetje en van niets goed genoeg”, sprak de verliezende coach Redbad Strikwerda duidelijke taal na de gevoelige 3-1 nederlaag.
Bijna exact een jaar eerder betwistten de actueel sterkste mannenvolleybalteams van Nederlands elkaar ook al om dezelfde prijs. Enkel de locatie, de parkeertarieven en de favorietenrol verschilden van destijds. Overeenkomst tussen beide finales was dat zowel in 2019 als dit jaar de underdog met de beker aan de haal ging. Twaalf maanden geleden heette die underdog in Zwolle nog Draisma Dynamo. In de Bossche Maaspoort waren de rollen zondag omgedraaid en nam SAMEN.Lycurgus op de best denkbare wijze revanche voor de twee kansloze nederlagen die het in de reguliere competitie leed tegen de Apeldoornse rivaal.
Bij een 11-12 stand in de eerste set kreeg Draisma Dynamo de eerste tik te verwerken. Maikel van Zeist landde ongelukkig op zijn enkel en moest hinkend het speelveld verlaten. Einde wedstrijd voor de midspeler, die zelf meteen in de gaten had dat zijn finale er al opzat voordat die goed en wel begonnen was. Met een wilde schop tegen een langs de kant staande stoel liet de pechvogel van de middag een mix van teleurstelling, frustratie, woede en onmacht even de vrije loop. Vervolgens moest de onfortuinlijke Van Zeist lijdzaam mee aanzien hoe het gaandeweg misging.
Aanvankelijk leek de eredivisiekoploper zich over de tegenslag heen te kunnen zetten. Tot vreugde van de talrijke Apeldoornse supporters op de tribunes van de niet geheel uitverkochte hal wonnen hun favorieten de eerste set met 25-22. Vervolgens glipte de wedstrijd langzaam uit de handen van de Strikwerda-brigade. SAMEN.Lycurgus greep z’n kansen en sloeg op de beslissende momenten genadeloos toe. De riemen waarover Draisma Dynamo beschikte bleken niet bestand om tegen de sterke Groningse stroom in te kunnen roeien. Setstanden: 18-25, 26-28 (met twee om zeep geholpen Dynamo-setpoints), 28-30.
De teleurstelling was na afloop logischerwijs enorm. De meeste spelers dropen stilletjes af naar de kleedkamer. Ze toonden de zilveren medailles die zij bij de prijsuitreiking kregen omgehangen geen blik waardig. Het viel iedereen zwaar om de juiste woorden te vinden voor de deceptie. De verwachtingen waren zó hooggespannen vooraf, maar na de Supercup bleef de nationale beker eveneens buiten bereik.
Rest nu alleen nog de landstitel, besefte Wessel Blom. “Het gaat nu op naar de play-offs. Er valt dit seizoen nog één andere prijs te halen. Het is ontzettend balen dat we verloren hebben. Dit doet wel een paar dagen pijn. Op het moment dat Maikel door zijn enkel gaat, weet je dat je weinig wisselmogelijkheden hebt. Met vechtvolleybal zijn we toch nog een heel eind gekomen. Er zat te weinig druk achter. We stonden slecht te serveren. Daardoor gaven we hun kansen.”
Aanvoerder Freek de Weijer had er zwaar de pest in. “Ik wil geen excuses zoeken. We hebben een brede selectie. Als er iemand uitvalt, moeten we dat op kunnen vangen. We hebben niet laten zien wat we kunnen. Klaar. Er ging zóveel mis bij ons. Lycurgus is té goed om je zulke fouten te permitteren. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat alles tegenzat vandaag. Dát doe je namelijk zelf. Als je de rest goed doet, is er niets aan de hand. Morgen en overmorgenmogen we hier over treuren. Dan moet de knop om. Ondanks deze nederlaag zijn we op de goede weg. We hebben nog één prijs om voor te spelen.”
Tekst: Rob Kruitbosch
Fotografie: Wouter van Zoeren