Hij komt uit een echt volleybalnest. Vader Arno is oud-international en trainer, neef Gijs verdeelt het spel bij de Duitse Bundesligaclub SVG Lüneburg en zus Wies maakt deel uit van de Jong Oranje-selectie van het Beach Team Nederland. Rik van Solkema (19) kreeg het volleybal als het ware met de paplepel ingegoten. Sinds dit seizoen jaagt de 2,02 meter lange diagonaalspeler bij Draisma Dynamo zijn sportieve dromen na.
De nieuwelingen Van Solkema en Cas Abraham kwamen met het Europees kampioenschap o.20 jaar in de benen naar Apeldoorn. Met Jong Oranje greep het tweetal afgelopen zomer net naast een podiumplek op het toernooi. De van een schouderblessure herstellende Van Solkema speelde weinig in Ede en Den Haag, maar kijkt toch met een voldaan gevoel terug op de Europese titelstrijd in eigen land.
“Ik heb veel van dat toernooi opgestoken. We hebben er heel lang naartoe gewerkt. Het was wel beetje vergelijkbaar met de Nederlandse volleybalsters op het WK. Het was jammer dat we net geen medaille hebben gehaald.
Maar het is natuurlijk fantastisch om vierde te worden op een EK. Daar mogen we heel trots op zijn”, heeft het chagrijn over het mislopen van het brons bij Van Solkema drie maanden na dato plaatsgemaakt voor tevredenheid.
Met een 17-voudig Oranjevolleyballer als vader en trainer leek Van Solkema junior welhaast voorbestemd om zijn slag te slaan aan het net. “Toch ben ik pas op mijn veertiende met volleyballen begonnen. Ik heb eerst gevoetbald. Bij Heerenveense Boys. Ik was verdediger. Bij corners ging ik altijd mee naar voren. Ik heb veel kopgoals gemaakt. Het is een voordeel als je nogal lang bent”, verhaalt de kopsterke Fries hoe hij als voetballer al vijandige defensies tot wanhoop dreef.
Het bloed kroop echter waar het niet gaan kon. Via VC Sneek, de jeugd Oranje-groep van BTN, het TalentTeam Papendal en het ter ziele gegane Vallei Volleybal Prins trad Rik steeds nadrukkelijker in de voetsporen van vader Arno, die in zijn hoogtijdagen furore maakte bij Animo, AMVJ en Maaseik. “Ik heb hem nooit zien spelen. Wel heb ik hem als coach meegemaakt. Als klein jochie ging ik al vaak met hem mee naar wedstrijden. Hij is nu coach bij Donitas. Evenals Gijs heb ik heel veel aan hem gehad. Arno heeft ons naar het niveau gebracht waar we nu zijn.”
Bij het TalentTeam mocht het destijds 17-jarige talent voor het eerst zelf ruiken aan eredivisievolleybal. Pas in Ede kon hij evenwel zijn kwaliteiten goed ontplooien. “Bij het TalentTeam was Daan Streutker de eerste diagonaal. Bij Prins gaf trainer Ivo Martinovic mij speelkansen. Daar was ik wel aan toe. Er stond bovendien een leuke groep. Ik ben blij dat ik die keuze gemaakt heb.”
“Het faillissement van Prins was natuurlijk een domper. Op een gegeven moment kregen we ons salaris niet meer. We hebben besloten om tijdens de play-outs alles uit de kast te halen. Om te laten zien dat we in elk geval in de eredivisie thuishoorden. In Zaanstad scoorde ik in één wedstrijd 30 punten: 22 uit 28, vijf killblocks en drie aces. Mijn hoogtepunt in het shirt van Prins. Ik hoop die score dit seizoen bij Dynamo te kunnen overtreffen”, wil de diagonaalspeler in een nieuw shirt nieuwe persoonlijke mijlpalen bereiken.
Zijn verhuizing naar Apeldoorn hangt nauw samen met de aanwezigheid van Redbad Strikwerda als trainer, geeft Van Solkema te kennen. “Er was veel belangstelling. Met uitzondering van Lycurgus ben ik door elke club uit de eredivisie gebeld. Ik heb toen al met Redbad gepraat en meegetraind bij Orion. Toen bekend werd dat hij naar Dynamo zou vertrekken, is mijn keuze ook op Dynamo gevallen. Ik wilde graag onder hem trainen. Zijn visie is goed. Zijn manier van trainen slaat aan. Hij geeft ook jeugd een kans. Iedereen hoort bij het team.”
De eerste indrukken in de Draisma Dynamo Arena smaken duidelijk naar meer. “Ik heb een goede voorbereiding gedraaid, maar het verraste me dat ik tegen Orion in de basis mocht starten. Nico Manenschijn scoorde vorig seizoen immers het meest van iedereen in de eredivisie. Ik ben gekomen om te investeren. Met het idee om niet heel veel te spelen, maar wel heel veel te leren. Dat ik al meteen mocht spelen, belooft veel. Ik hoop een goede concurrentiestrijd met Nico aan te gaan.”
Juist die onderlinge concurrentie kan Draisma Dynamo naar grote hoogten stuwen, meent de CIOS-student. “Bij Prins wist iedereen al vooraf wie zou spelen. Bij Dynamo moeten we elke week maar weer zien wie er in de basis start. Qua kwaliteiten zit iedereen heel dicht bij elkaar. Het gaat in de eredivisie tussen Lycurgus, Orion en ons. Wij willen het hoogst mogelijke halen. Om dat te bereiken moeten we nu investeren.”
Voor zichzelf streeft de ambitieuze Van Solkema eveneens het hoogst haalbare na. “Hierna eerst nog een jaar Dynamo. Daarna lijkt spelen in de Belgische competitie me heel mooi. Mijn echte droom is Italië. Maar daar droomt iedereen van. En het Nederlands team, ja. De spelers die er nu in staan hebben al veel ervaring met het spelen in een buitenlandse topcompetitie. Dat mis ik nog. Maar mijn tijd komt nog wel.”