In een tijd waarin er, als gevolg van de coronapandemie, helaas nauwelijks of geen actueel sportnieuws te melden valt, blikken we met oud-betrokkenen terug op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.
Het seizoen 2002-2003 was voor Piet Zoomers/D een topseizoen. Niet dat er nationaal veel titels werden behaald, de ploeg werd ‘slechts’ landskampioen, nee: het succes dat seizoen lag in Europa. Vijf maanden lang was het team van coach Toon Gerbrands internationaal actief. Te beginnen met het kwalificatietoernooi voor de CEV Top Teams Cup in Apeldoorn. Het Europacupdebuut van Jeroen Rauwerdink.
Seizoenstart
Passer/loper Rauwerdink is in de zomer van 2002 van Cito uit Zeist naar Dynamo gehaald. Het 16-jarig talent mag in Apeldoorn de strijd aangaan met de ervaren spelers Joost Kooistra en Robert Horstink. “Ik herinner mij nog goed onze eerste wedstrijd van het seizoen, mijn debuut voor Piet Zoomers/D. De wedstrijd om de nationale supercup. Ter voorbereiding daarop verbleven we met het gehele team in Hoenderloo in het Golden Tulip Hotel. Vanuit het hotel reden we rechtstreeks door naar Amsterdam. Daar stond in Sporthallen-Zuid de wedstrijd tegen VC Omniworld op het programma”, vertelt Rauwerdink. “Het was voor mij een superspannend duel, mijn allereerste wedstrijd op het hoogste niveau in Nederland. Ik kreeg zelfs nog een aantal minuten speeltijd. Helaas verloren we wel met 3-0.”
Eerste twee EC-wedstrijden
Er zijn inmiddels enkele competitiewedstrijden gespeeld wanneer begin november de focus volledig op Europa wordt gericht. De Stichting Topvolleybal Dynamo heeft flink gelobbyd in Luxemburg en heeft van de CEV groen licht gekregen om in Apeldoorn een kwalificatietoernooi te organiseren. Plaats van handeling: de Dynamohal aan de Morellenlaan. “Het was een toernooi met vier teams waarvan de winnaar zich zou plaatsen voor de groepsfase van de Top Teams Cup”, weet Rauwerdink nog.
“De eerste duels wonnen we relatief eenvoudig met 3-0”
“Ik heb eerlijk gezegd wel even moeten opzoeken tegen wie we gespeeld hebben. We startten tegen Nea Salamina Famagusta uit Cyprus, een dag later moesten we het opnemen tegen het Zweedse Örkelljunga VK. Dit waren vooraf de minste tegenstanders, we wonnen beide wedstrijden dan ook met 3-0. In beide wedstrijden kregen ook de jonge jongens speeltijd. Wat ik een opmerkelijk detail vond in het team van de Cyprioten: bij Famagusta speelden een vader en zoon op de spelverdelerspositie. Vader was rond de 48 jaar, de zoon was slechts 15 jaar”, herinnert de passer/loper zich nog. En daarmee was de inmiddels net 17-jarige Rauwerdink dus niet de jongste deelnemer aan het kwalificatietoernooi. Maar uiteindelijk wel de succesvolste!
Beslissend duel
De laatste wedstrijd was tegen de zwaarste tegenstander, Jihostroj České Budejovice uit Tsjechië. We wonnen de eerste set, kwamen vervolgens met 1-2 in sets achter, maar wonnen gelukkig nog met 3-2. Onze inschatting dat we aan de Tsjechen onze lastigste tegenstander zouden hebben kwam dus uit. Behalve dat ik nog weet dat het beslissingsduel spannend was kan ik mij van de wedstrijd verder niet zo heel veel herinneren.”
We helpen Jeroen een handje, de setstanden waren 25-21, 24-26, 19-25, 25-17 en 15-12. Door de knappe winst op de Tsjechen werd Piet Zoomers/D winnaar van het kwalificatietoernooi en plaatste zich daarmee voor de groepsfase waarin sowieso nog zes Europacupduels mochten worden uitgevochten.
Europese ervaringen
Het was je eerste Europese avontuur, hoe beleefde je dat? “Ik heb het destijds allemaal een beetje ervaren als in een roes. Het was voor mij best wel overweldigend om direct zo, op zo’n hoog niveau, wedstrijden te mogen meemaken. Het fijne was natuurlijk dat we thuis speelden zodat familie en vrienden de wedstrijden konden bijwonen”, antwoordt Rauwerdink. “Ik herinner mij nog dat ik, tegen de verwachtingen in, best wel veel speelminuten heb gehad. We speelden overigens met iedereen. Toon Gerbrands deed gedurende het hele toernooi een beroep op alle spelers.”
“Het fijne was dat we thuis speelden waardoor familie en vrienden bij de wedstrijden aanwezig konden zijn”
“Wat het kwalificatietoernooi voor mij persoonlijk betekende? Op dat moment op zich niet zo heel veel. Maar ik merkte aan het team wel direct dat het spelen van Europese wedstrijden wel iets heel bijzonders is, en ik merkte aan de club dat het wel heel belangrijks was en is om Europees te spelen en te blijven spelen. Toentertijd was het niet gemakkelijk om je te plaatsen voor de groepsfase van een Europacuptoernooi. De vreugde was dan ook groot toen we de volgende ronde hadden weten te bereiken. Het positieve gevoel wat de deelname aan dit toernooi en plaatsing voor de poulewedstrijden voor iedereen betekende, dat is mij wel bijgebleven.”
Komende week vertelt Bas van de Goor over hoe het Europese seizoen 2002-2003 verder verliep.
Tekst: Teun Zijp || Foto: Ronald Hoogendoorn