Reislust en drang naar avontuur zitten ‘m overduidelijk in de achternaam. Kapitein James Cook, de beroemde zeevaarder, deed in de tweede helft van de achttiende eeuw nadrukkelijk van zich spreken op de wereldzeeën. Boekers van een reis bij Thomas Cook beleefden niet minder onvergetelijke ervaringen. En ook Seain Cook heeft al een duidelijke bestemming in het vizier. In het voorjaar van 2020 hoopt hij samen met zijn ploegmakkers zijn opwachting te maken op het Apeldoornse stadhuis voor een glorieuze huldiging. 
Met minder dan de landstitel neemt Draisma Dynamo’s meest recente buitenlandse aanwinst geen genoegen. De bijna 28-jarige Schotse volleyballer laat er geen misverstand over bestaan dat hij naar Apeldoorn is gekomen om prijzen te winnen. “Met Orion ben ik in Nederland nooit verder gekomen dan de tweede plaats. Het wordt hoog tijd om eens eerste te worden. Dat is wel mijn drive. Als we dan gehuldigd worden, kom ik in kilt. Ja, dat mag je opschrijven”, bezorgt alleen de gedachte aan het ‘naderende onheil’ het lijdend voorwerp al de nodige voorpret.
In het Verenigd Koninkrijk maakte de man uit Perth al vaker deel uit van kampioensteams. Afgelopen seizoen sleepte Cook met IBB Polonia de Engelse landstitel in de wacht. Laat Draisma Dynamo nou uitgerekend tegen de club uit Londen, op wie het in 2017 al eerder stuitte in Europees verband, instromen in de zestiende finales van de CEV Cup. De Most Valuable Player van de Engelse Super League van het afgelopen volleybaljaar verheugt zich al op een weerzien met oude bekenden in december. “Er spelen daar nog een aantal goede vrienden van me. Ik kijk er naar uit om tegen ze te spelen en ze te verslaan.”
In de uitwedstrijd bij TT Papendal draaide Cook, die behalve voor Orion eveneens in de eredivisie uitkwam voor SSS, voor het eerst twee sets aan één stuk mee als passer-loper. Door de naweeën van een schouderblessure kon hij niet helemaal okselfris aan het seizoen beginnen. “Ik heb er nooit zo over nagedacht wat mijn invloed kan zijn voor het team. Ik ben het eigenlijk nog aan het ontdekken. Passend hoop ik iets te kunnen toevoegen. Ik ben een stabiele passer, in de League was ik één van de toppassers. Ik schat in dat ik negentig procent fit ben. Ik moet nu het juiste ritme zien te vinden. Dat ik als libero ingezet ben, komt wellicht ook door die blessure. Ik heb geen moeite met een rol als libero. Ik heb al eerder op die positie gespeeld.”
Naar mening van de Schot beschikt Draisma Dynamo over een uitgebalanceerde spelersgroep. “Redbad zegt dat het team sterker is dan vorig seizoen. Al is het duidelijk dat we ons de komende tijd wel moeten verbeteren. Voor de Supercup verloren we van onszelf, in die tweede wedstrijd tegen Orion schoten we vooral verdedigend tekort. Orion en Lycurgus zijn ook sterk. Sliedrecht is in staat punten te pakken te pakken van de topteams. Wat ons beter maakt? Ik denk dat Jeroen Rauwerdink het verschil maakt. Mij bevalt bovendien heel goed hoe Freek de Weijer het spel verdeelt. Of neem de kracht en het fysieke van Maikel van Zeist. We hebben gewoon een heel goede mix van ervaren spelers en jonge talenten.”
Cooks komst naar Apeldoorn werd mede ingegeven door de aanwezigheid van Redbad Strikwerda. De voormalige Orion-speler werkte in zijn tweede seizoen in Doetinchem al eerder onder de markante trainer. “Redbad is straight forward, rechtdoorzee. Er zit duidelijk een idee achter in wat hij zegt. Bij Orion heeft hij van mij een betere volleyballer gemaakt. Ik ben veel stabieler in de pass geworden. Met Simon Loftus had ik bij IBB Polonia eenzelfde type coach. Ook hij wist bij mij de juiste snaar te raken.”
Kleine Seain droomde er al van om in de voetsporen te treden van zijn vader Iain, voormalig Schots volleybalinternational. Al ervoer hij aanvankelijk zijn destijds geringe lengte als een handicap. Het mannetje bleek ook over talent als rugbyer te beschikken. Dat hij inmiddels toe is aan zijn derde Nederlandse club als indoorvolleyballer, bewijst eens te meer hoe een bal soms in de meest vreemde richtingen kan rollen.
Als beachvolleyballer beleefde Cook zijn finest sportmoment. Namens Team Scotland deed hij in 2018 aan de Australische Gold Coast mee aan de Commonwealth Games, zeg maar de Olympische Spelen voor de landen van het Britse Gemenebest. Hoewel hij met zijn partner Robin Miedzybrodzki op het Coolangatta Beachfront buiten de prijzen viel, maakte het evenement een enorme indruk op de Dynamo’er. De kans om zijn land ooit te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen acht hij daarentegen uitgesloten. “Het is nagenoeg onmogelijk om me te kwalificeren”, wijst de Schot op de complexiteit om als lid van één gemeenschappelijke Britse equipe een ticket voor Tokyo 2020 te bemachtigen.
Ondanks dat zijn Nederlandse woordenschat beperkt blijft, bevalt het hem prima aan de andere kant van de Noordzee. “Apeldoorn is groter dan de plaatsen waar mijn vorige clubs in Nederland vandaan komen. Toen mijn vrouw hier onlangs op bezoek kwam, hebben we de toerist uitgehangen. We vonden vooral Paleis Het Loo erg mooi. Qua leven bestaan er verder niet zo gek veel verschillen met het Verenigd Koninkrijk. Omdat bijna iedereen in Nederland zo goed Engels spreekt, heb ik er maar van afgezien om Nederlands te leren.” Lachend: “Jullie corrigeren mijn Engels zelfs…”
Hoe zijn volleybaltoekomst er uitziet, blijft voor Cook vooralsnog gissen. Een en ander hangt nauw samen met zijn momenteel in Londen verblijvende Amerikaanse echtgenote. Een vervolg van zijn carrière als beachvolleyballer in het geboorteland van zijn Courtney, noemt hij een serieuze optie. De gedachte om vaker dan één keer in traditionele Schotse klederdracht in Nederland een kampioensfeest te vieren, kan Cook daarentegen ook best bekoren.
Tekst: Rob Kruitbosch