Na zeven jaar Mats Kruiswijk houdt nieuwkomer Daan Haanappel sinds dit seizoen de Haagse eer hoog bij DraismaDynamo. Met een voor veel inwoners van de Residentie kenmerkende bravoure heeft de 23-jarige spelverdeler zich al snel geliefd gemaakt bij zijn nieuwe club. Samen met Duco Krook, zijn oud-ploeggenoot bij VoCASA en medebewoner op de FSG-campus, stelt de veelzijdige creatieveling alles in het werk om zijn teamgenoten waar mogelijk te ontlasten.“Binnenkort gaan we zelfs op de kinderen van Jeroen Rauwerdink passen”, verklaart Haanappel lachend hoe hij zowel binnen de lijnen als erbuiten zijn mannetje staat.
Haanappel stamt uit een echt volleybalnest. In navolging van zijn oudere broers Casper en Daan haalde ook de Benjaminvan het stel de eredivisie. Na zijn volleybalgeluk te hebben beproefd bij Kalinko in Scheveningen, het Voorburgse Visade, Inter Rijswijk, Taurus en VoCASA maakt het jongste broertjesinds de zomer deel uit van de selectie van de landskampioen. Samen met Krook verhuisde Haanappel van Nijmegen naar Apeldoorn. Met Joris Berkhout mag de ‘Hagenees’ zich ontfermen over de erfenis van de naar Griekenland vertrokken Freek de Weijer.
“Het is voor mij steeds een stapje hoger gegaan. Bij Rijswijk heb ik met mijn broers samengespeeld. Af en toe stonden we met z’n drieën samen in het veld. Dat was leuk. Door mijn maatje Duko, die ik al langer ken, kreeg ik een aanbieding om naar VoCASA te komen. Voor mij speelde altijd alles zich af in Den Haag. Ineens naar Nijmegen gaan was dus best wel een omschakeling”, neemt Haanappel kort door hoe zijn volleybalcarrière tot dusverre verliep.
Zijn acclimatisering in Apeldoorn verloopt naar eigen zeggen voorspoedig. “De trainingen zijn supergaaf. Na elke training krijg je het idee dat je beter bent geworden. Dat is onwijs mooi. Redbad zegt dat als je eigen skills omhooggaan, het niveau van het team ook verbetert. Bij VoCASA trainden we veel minder. Hier sta je soms anderhalf uur lang alleen maar te serveren. Bij de meeste clubs in de eredivisie werken de meeste spelers er fulltime naast. Bij m’n broer Casper, die nu bij VCN speelt, zit iedereen met z’n eigen baan.”
Draisma Dynamo’s kleinste selectielid (1,82 meter) blijkt een druk baasje. “Ik studeer Industrieel Productieontwerp. De studie duurt vier jaar. Ik heb mijn derde jaar nu bijna afgerond. Wat ik er precies mee ga doen, weet ik nog niet. Het is vrij pittig om het te combineren met volleyballen. Ik heb geluk dat ik stage mag lopen bij Bosan, een bedrijf dat sportinstallaties maakt en levert. Onder meer de netten die wij gebruiken.”
Creativiteit zit Haanappel in de vingers. En niet alleen met een ronde bal. “In m’n vrije tijd maak ik voor de lol kunstzinnige dingen. Bij FSG heb ik een klein schuurtje gekregen voor m’n spulletjes. Als ik geen zin heb om m’n laptop open te slaan, zit ik weleens tot 10 uur ’s avonds te spijkeren. Wie een idee wil krijgen van wat ik doe moet op Instagram maar eens op Daanappel_Designs kijken. Zo krijgen de mensen misschien een beeld van wat ik maak.”
Om de juiste balans vinden tussen inspannen en ontspannen moet de designkunstenaar keihard werken, stelt hij. “Ik moest eraan wennen om elke training alles te moeten geven. Je probeert continu je grenzen te verleggen. Als je met gewichten bezig bent, ga je alleen maar naar zwaarder toe. Zo sta ik er om steeds het beste uit mezelf te halen. Het is een stuk professioneler dan ik gewend was. Met Raymond Dirksen hebben we zelfs onze eigen personal trainer. Raymond zorgt er wel voor dat we wat doen. Dat is top geregeld. De naam van Raymond mag best wel eens genoemd worden.”
Haanappel constateert vol tevredenheid dat al zijninspanningen hun vruchten steeds meer afwerpen. “Sinds ik bij Draisma Dynamo ben, merk ik al wel dat ik slimmer ben geworden in het spelletje. Ik heb meer inzicht gekregen in wat ik wél of juist niét kan doen. Hoe meer je traint, hoe minder fouten je gaat maken. Maar om beter te worden, moet je ook fouten maken. Foutloos is niemand. Voor de ChampionsLeague in Finland krijg je te maken met een niveau tegenstander dat je nooit eerder bent tegengekomen. Daar sta je dan ineens zélf tussen. Op een niveau waarvan ikzelf nooit verwacht had dat ik erop zou spelen.”
De setter genoot met volle teugen van zijn Europese debuut tegen Sastamala. De twee overwinningen op Lycurgus noemt hij ook ervaringen die voor herhaling vatbaar zijn. “Ik heb natuurlijk niet zoveel gespeeld in die wedstrijden. Voor de Supercup waren wij duidelijk beter. In de competitiewedstrijd speelde Lycurgus ook echt goed. In twee sets kwamen we op behoorlijke achterstanden te staan. Hoe we dat nog omdraaiden, geeft wel vertrouwen. Voor mijzelf is het doel voor dit seizoen vooral om te ervaren hoe het topsportleven is. Toen ik kwam, ben ik er blanco ingegaan. Je moet altijd maar zien hoe dat gaat. Elk punt dat ik speel, daar ben ik blij mee.”
Haanappel kijkt uit naar de confrontatie voor de CEV Cup met Tours VB, een opponent die waarschijnlijk hoger moet worden ingeschat dan VaLePa. “Hoever we als team al zijn, gaan we zien tegen Tours. Iedereen moet zichzelf zo goed mogelijk zien te maken. Of we dan in de competitie de sterkste zullen zijn, vind ik moeilijk om nu al te zeggen. Dat weten we pas aan het eind van het seizoen.”