Reinder Nummerdor: “Mijn twee seizoenen bij Piet Zoomers/D waren het opstapje naar een internationale carrière”

In een tijd waarin er, als gevolg van de coronapandemie, helaas nauwelijks of geen actueel sportnieuws te melden valt, blikken we met oud-betrokkenen terug op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.

Beginnen vanaf de bank

In 1996 haalt Piet Zoomers/D een jong talent binnen: Reinder Nummerdor. Passer/loper, afkomstig van Kuipers Zwolle. De net 20-jarige Nummerdor wil een stapje hogerop, wil spelen om de prijzen, kampioen van Nederland worden, wil spelen in de Nederlands team en als het mogelijk is ook in het buitenland volleyballen. Trainer/coach Toon Gerbrands ziet wel wat in uit Elburg afkomstige speler.

Met Nummerdor kijken we terug op zijn seizoen 1996/1997 bij Piet Zoomers/D, een seizoen waarin hij zich dus mocht bewijzen. Móest bewijzen. “We beschikten over vijf passer/lopers in de selectie: de ervaren Sander Mulder, Arthur Vennik en Matijs Dekker en de jongelingen Erik Schuil en mijzelf. Dus de concurrentie was behoorlijk groot! In het begin zat ik veel op de bank, gedurende het seizoen kreeg ik steeds meer speeltijd.” 

“De wedstrijd om de Supercup wonnen we vrij gemakkelijk”

De start van het seizoen van Piet Zoomers/D bestond uit het spelen van de wedstrijd om de Supercup. De regerend beker- en landskampioen trad daarin aan tegen de verliezend bekerfinalist. “De wedstrijd tegen Alcom Capelle werd – voor zover ik mij kan herinneren – in de sporthal in Dordrecht gespeeld, de thuishal van Expalvo”, aldus Nummerdor. “We wonnen die wedstrijd vrij gemakkelijk.”

Belangrijk in Europa

Vroeg in het seizoen volgde vervolgens de eerste Europese wedstrijden. De landskampioen nam deel aan het Europacup 1 toernooi en moest daarin uitkomen tegen Aero Odolena Voda. “We speelden eerst in Tsjechië, daar verloren we met 3-1. Aan de thuiswedstrijd koester ik mooie herinneringen. Ik kreeg de nodige speelminuten en kreeg de kans mij belangrijk te maken. Die pakte ik met beide handen aan. Nadat we de eerste twee sets hadden gewonnen (15-11, 15-11) hadden we het lastig in de derde set. Ik kwam aan service en kreeg met een serie goede opslagen de Tsjechen onder druk. We wonnen de set met 16-14 en waren dus door naar de volgende ronde.”

In de volgende ronde stond er een maand later een ploeg van een heel ander kaliber tegenover de Apeldoorners: CSKA Moskou. Thuis werd een 1-3 nederlaag geïncasseerd, een week later werd het in Moskou 3-0. En daarmee was het Europese seizoen voorbij.

“We stonden niet in de bekerfinale, geen idee wat er was fout gegaan”

“We stonden vreemd genoeg niet in de bekerfinale. Geen idee meer wat er toen is fout gegaan”, vertelt Nummerdor. “Wij konden ons daardoor dus wel volledig richten de landstitel.” Zijn oude werkgever Kuipers Zwolle stond wel in de bekerfinale en won van Alcom Capelle.

Van bankzitter naar basisspeler

Gedurende het seizoen ontwikkelde de jonge passer/loper zich steeds verder. Aanvankelijk nog als bankzitter kreeg hij op den duur steeds meer speeltijd, en mocht hij vervolgens starten aan het begin van de wedstrijden. “Zoals ik al aangaf wilde ik graag een stapje hogerop maken, vandaar mijn overgang naar Dynamo. Waarom ik dat seizoen zo snel gegroeid ben? Het niveau lag in Apeldoorn gewoon een stuk hoger dan in Zwolle. Ik maakte veel meer trainingsuren en ik had heel veel meer concurrentie. Daardoor moest ik mijzelf nog meer pushen om beter te worden. En natuurlijk was de rol van Toon Gerbrands belangrijk in mijn ontwikkeling. Hij gaf mij het vertrouwen”, aldus Nummerdor. “Daardoor kreeg ik de kans nog beter te worden. Bij Dynamo heb ik het laatste stapje kunnen maken richting een vaste plaats in de selectie van het Nederlands team.”

“We hadden er vertrouwen in dat we landskampioen konden worden”

Reinder Nummerdor werd zo dus één van de dragende krachten achter de ploeg die in 1997 landskampioen werd. De voorgaande vier jaar was Piet Zoomers/D ook al kampioen van Nederland geworden, legde dat niet extra druk op het team? Iedereen verwachtte toch dat jullie wel weer ‘even’ de landstitel zouden pakken? En het gevaar van gemakzucht c.q. onderschatting lag daarmee natuurlijk op de loer. “Nee, het zorgde wat mij betreft niet voor druk. In tegendeel, wat mij betreft zorgde het eerder voor een vorm van ontspanning. We hadden er vertrouwen in dat we met deze selectie kampioen konden worden. Als het even niet zou lopen wisten we dat er binnen de ploeg voldoende kwaliteit aanwezig was om dat weer recht te zetten. Gek genoeg weet ik niet meer wie onze tegenstander was in de finale. Was het Zwolle? Was het Capelle? Het moet één van die twee geweest zijn.”

Herinnering aan verloren finale

Gek genoeg heeft Nummerdor veel meer herinneringen aan de verloren play-off finale van een seizoen later. Alhoewel… Degenen die er bij waren zullen zich die finale ook nog wel herinneren. “We speelden 1998 de finale tegen VC Nesselande. De ploeg uit Zevenhuizen speelde in hun compacte sporthal, ‘Dorpshuis Swanla’, de beslissende wedstrijd. De hal zat bommetje vol”, weet Nummerdor nog.

De kleine sporthal puilde inderdaad uit met fanatieke supporters. Van de thuisploeg, maar ook een grote groep fans uit Apeldoorn die met bussen naar het Zuid-Hollandse dorpje waren afgereisd.

“De wedstrijd werd stilgelegd, het publiek moest de zaal uit”

Nummerdor vertelt verder: “De wedstrijd was al een tijdje bezig, maar het was door al dat publiek zo warm en vochtig in de hal geworden, dat de vochtige lucht condenseerde op de relatief koude vloer. Deze werd daardoor spekglad. Het werd dus echt gevaarlijk voor de spelers. Eerst werd de wedstrijd ‘gewoon’ een tijdje stilgelegd, in de hoop dat de gladheid wat zou afnemen. Maar dat hielp niks. Uiteindelijk moest al het publiek de zaal uit en werden alle deuren wagenwijd open gezet zodat het een beetje kon ventileren. Voor mijn gevoel heeft het duel in totaal wel een uur stilgelegen. Daarna mocht iedereen weer de zaal in en werd de wedstrijd hervat. We verloren de wedstrijd en daarmee ook de landstitel. Maar die finale vergeet ik niet meer!”

*Tekst gaat verder onder foto*

Reinder (# 9) begon aan het seizoen 1996/1997 nog als invaller bij Piet Zoomers/D maar werkte zich daarin op tot basisspeler in de selectie van coach Toon Gerbrands.

International

Dat Nummerdor een groot talent was, was bondscoach Joop Alberda in 1995 ook al opgevallen. “Hij liet mij dat jaar debuteren in het Nederlands team. Voor de selectie van Oranje dat in Atlanta goud haalde op de Spelen was ik helaas net afgevallen. Met op mijn positie spelers als Ron Zwerver, Guido Görtzen, Brecht Rodenburg en de teruggehaalde Rob Grabert viel ik op dat moment buiten de boot. Na Atlanta keerde ik terug bij de Nederlandse selectie, en werd in 1997 in Eindhoven Europees kampioen. Tot de Olympische Spelen van Athene in 2004 speelde ik in Oranje. In 2005 keerde ik nog even terug, als libero, onder bondscoach Harry Brokking. Dat was echter geen succes. Vanaf dat moment richtte ik mij alleen nog maar op het beachvolleybal.”

“Destijds kon je vanuit Dynamo zo aansluiten bij het Nederlands team”

“De Nederlandse competitie was in de tweede helft van de jaren ‘90 zó sterk: je kon van Dynamo rechtstreeks aansluiten in Oranje. Zonder eerst naar een buitenlandse club te gaan. Dat kunnen we ons tegenwoordig écht niet meer voorstellen”, aldus de 349-voudig international. “Maar destijds ging er ook veel meer geld om in de Eredivisie, we waren full profs.”

Uiteindelijk was Nummerdor ook voor Dynamo niet meer te houden. Hij vertrok de zomer van 1998, na twee seizoenen Piet Zoomers/D naar Italië. Speelde eerst twee jaar Ravenna, daarna twee jaar in Montichiari, een jaar voor Milan en een jaar voor Ferrara, en ten slotte weer twee jaar in Montichiari.

Wat doet Nummerdor tegenwoordig?

Volgt je het volleybal nog? “Het zaalvolleybal eigenlijk nog maar heel weinig, daarentegen ben ik zeer betrokken bij het beachvolleybal. Ik ben assistent-bondscoach bij Beachvolleybal Team Nederland, verblijf dus veel van mijn tijd in Den Haag omdat daar onze trainingsfaciliteiten zijn. Dat kost dus veel tijd. Om die reden volleybal ik zelf helemaal niet meer. De momenten dat ik mij niet bezighoud met BTN ben ik graag thuis, bij mijn gezin met twee jonge kinderen in Zwolle. Of ik ooit nog in één of andere functie terugkeer in het zaalvolleybal? Geen idee. Ik houd mij daarmee momenteel helemaal niet bezig. Wie weet in de toekomst? De deur staat op een klein kiertje, zit niet helemaal dicht.”

Tekst: Teun Zijp

Ontvang een melding bij nieuwe berichten

Wij beschermen je privacy en delen je persoonsgegevens uitsluitend met derden die deze service mogelijk maken. Lees onze privacyverklaring.