Hoewel de Eredivisie weer is begonnen, is er toch nog niet heel veel actueel nieuws. Daarom gaan we wekelijks nog even door met het terugblikken met oud-betrokkenen op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.
Michel Everaert heeft geen lange historie waar het gaat om Dynamo. Aan het begin van het seizoen 1999/2000 werd hij gehaald als extra spelverdeler van Piet Zoomers/D, aan het einde van het seizoen beëindigde hij zijn carrière als actief volleyballer. In de zomer van 2001 keerde Everaert terug. Als assistent trainer, samen met Adri de Wilde, onder trainer/coach Toon Gerbrands. Vlak voor het winnen van de grootste prijs uit de clubhistorie, de Europese Top Teams Cup in 2003, was Everaert echter al weer vertrokken. Toch kijkt Everaert tevreden terug.
Seizoenstart
Het seizoen begon met de wedstrijd om Supercup, met VC Remote IT/Zwolle als tegenstander. “Wie gewonnen heeft en wat de uitslag was? Geen idee! Niet zo gek ook, want ik was toen nog niet bij de ploeg”, vertelt Everaert. “Het seizoen was al begonnen toen Frank Denkers door zijn enkel ging. De nog heel jonge Joost Joosten was de tweede spelverdeler, maar Appie Krijnsen (trainer/coach – red.) vond de taak voor alleen Joost te zwaar. Hij wilde er een extra spelverdeler bij. Ik was het jaar ervoor nog spelverdeler geweest bij Vrevok en was eigenlijk gestopt. Dus was ik beschikbaar. Logisch dus om mij erbij te halen.” Overigens wonnen de Zwollenaren de wedstrijd om de Supercup.
Internationale wedstrijden
“Europees heb ik daarentegen nog wel goede herinneringen”, laat de voormalig spelverdeler weten. “We speelden in de tweede voorronde van de Champions League tegen een ploeg uit Noorwegen, Mosjoen. We wonnen twee keer met 3-0 en mochten door in het hoofdtoernooi. Daarin speelde je in een poule met acht teams. We speelden vier keer thuis en drie keer uit. De eerste wedstrijd, thuis tegen het Duitse Friedrichshafen miste ik helaas, ik had toen een andere verplichting. Maar alle andere duels was ik wel van de partij: thuis tegen Poitiers (FRA), Näfels (SUI) en Treviso (ITA), en uit tegen Olympiakos Piraeus (GRE), Varkaus (FIN) en Soria (ESP).”
“Grappige bijkomstigheid: overal waar we speelden lag sneeuw”
Piet Zoomers/D draaide prima mee in de poule, maar de Italianen, Duitsers en Grieken eindigden boven de Apeldoorners. Van zowel de Fransen, Finnen als Zwitsers werd met 3-0 gewonnen, terwijl de wedstrijd in Athene maar nipt werd verloren. “Wat het grappige was van de uitwedstrijden: overal lag sneeuw! In Noorwegen en Finland verwacht je dat, maar Spaanse Soria lag kennelijk zo hoog dat we hier en daar sneeuw zagen liggen. En de bergtoppen rond Athene waren ook wit op de laatste dag van ons verblijf in Griekenland.”
Titelstrijd
De strijd om de landstitel ging, zoals vooraf al wel werd verwacht, tussen titelverdediger Piet Zoomers/D en uitdager Geové RZG/Vrevok. De ploeg dus waar Everaert het seizoen eerder nog speelde. De Nieuwegeiners hadden het voorgaande seizoen de play-off finale van onze mannen verloren en waren dus belust op revanche. En hun hoofdsponsor had nog maar weer eens flink met de buidel gerammeld, dus het beloofde op voorhand spannend te worden.
Piet Zoomers/D kreeg het zwaar en moest uiteindelijk het onderspit delven. “Zo speelde ik dus twee seizoenen achter elkaar bij twee verschillende clubs de finale om de landstitel. En beide keren verloor ik. Ik ben uiteindelijk dus nooit kampioen van Nederland geworden!” Everaert ligt er niet wakker van, maar teleurstellend was het natuurlijk wel.
Het seizoen 1999/2000 werd echter afgesloten met de bekerfinale, waarvoor dezelfde twee teams zich hadden geplaatst. “Aan die wedstrijd heb ik de meeste herinneringen. Een week voor de finale had ik tijdens de training een bal ongelukkig op mijn vinger gekregen. Gekneusd. Met een stuk schuimrubber er omheen werd mijn gekneusde vinger vastgetaped aan de vinger ernaast. Zo stond ik in de line-up aan het begin van de wedstrijd”, vertelt Everaert. “Natuurlijk kun je dan als spelverdeler eigenlijk niet fatsoenlijk functioneren. Maar goed, ik was toch reserve. Totdat Frank Denkers opnieuw geblesseerd raakte en vervangen moest worden. Ik kreeg van Appie Krijnsen het seintje dat ik erin moest. Met mijn ingepakte vinger heb ik de finale gespeeld. Maar we wonnen wel! Na afloop zaten we met het team in de kleedkamer. Toenmalig voorzitter Reinier van Dijk kwam de kleedkamer in om ons te feliciteren. Hij zag mij zitten, in tranen. Hij vroeg wat er aan de hand was. Ik vertelde hem dat het mijn allerlaatste wedstrijd was. Ik had vooraf niet gedacht dat het mij zoveel zou doen.”
Goede organisatie
Hoe kijkt Michel Everaert terug op het ene seizoen? “Ik speelde niet veel maar vond het echt mega interessant om bij Piet Zoomers/D mee te draaien. Het was een spannend avontuur, een hele belevenis.”
“De periode bij Dynamo gaf mij een uniek kijkje in de keuken”
Everaert had na de Sportacademie een studie Bedrijfskunde gevolgd met als specialisme Sportmarketing. “Om in mijn periode te kunnen zien hoe alles georganiseerd was, en daarvan nog meer mee te krijgen toen ik ook nog ‘ns anderhalf jaar als assistent kon meedraaien, het was voor mij enorm leerzaam om mee draaien in de organisatie. Ik kreeg zodoende een kijkje in de keuken, zag hoe professioneel alles achter de schermen werd geregeld. Wil je een team beter maken, dan moet je zorgen dat je over meer middelen beschikt. En meer middelen betekende meer geld. De manier waarop dat bij Dynamo georganiseerd was… Bestuurders als Reinier van Dijk en Frans de Jong, en tegenwoordig Peter de Vries. Maar uiteraard alle de mensen die zij om zich heen verzameld hebben, de betrokkenheid en energie van iedereen. Respect! Ik was toen echt onder de indruk en dat ben ik nog steeds!”
Bestuurder
Na zijn periode als speler had Everaert ambities als trainer, getuige ook zijn functie als assistent-trainer bij Piet Zoomers/D. “Maar ik kwam erachter dat het trainerschap voor mij onvoldoende uitdagend was. Dat had ik niet verwacht, maar al doende leert men.” Een bestuurlijke functie bleek dus meer voordehand liggend te zijn voor de man uit Bilthoven. Everaert is inmiddels al jaren werkzaam bij de Nederlandse volleybalbond, als directeur sportontwikkelingen en evenementen van de Nevobo. Daarnaast is hij bestuurslid van de Europese bond CEV, belast met het beachvolleybal. En is sinds een aantal weken ook nog één van de vice-voorzitters van de CEV. Tenslotte is hij ook bestuurslid van de internationale volleybalbond FIVB, als secretaris van de beachvolleybalcommissie.
En staat Michel Everaert ook nog wel eens in de zaal? “Niet meer als speler, daarmee ben ik een jaar of vier geleden helemaal gestopt. Mijn lichaam staat het gewoon niet meer toe. Maar als trainer ben ik nog wel actief. Bij SV Irene Volleybal, mijn cluppie in Bilthoven. Eén keer in de week train ik Heren-1 en één keer in de week geef ik een gezamenlijke training Dames-2&3.”
“De club heeft wel een bijzonder plekje, ik heb respect voor wat er in Apeldoorn gebeurt”
Neemt Dynamo een speciaal plekje in, volg je de club? “Ja, de club heeft uiteraard wel een bijzonder plekje omdat ik er heb gespeeld en assistent-trainer ben geweest. Omdat ik weet en respect heb voor wat er in Apeldoorn gebeurt. De wedstrijden van Draisma Dynamo volg ik ‘en passant’, net als alle andere Eredivisieclubs. Maar hun internationale wedstrijden hebben mijn bijzondere aandacht.”
Tekst: Teun Zijp