In een tijd waarin er, als gevolg van de coronapandemie, helaas nauwelijks of geen actueel sportnieuws te melden valt, blikken we met oud-betrokkenen terug op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.
Het seizoen 2006/2007 was een bewogen seizoen voor spelverdeler Kars van Tarel. Wat zijn Kars’ herinneringen aan het seizoen waarin de ster werd verdiend die sedert 2007 op het wedstrijdshirt het clublogo siert, als symbool voor tien landstitels?
Piet Zoomers/D was in 2003 landskampioen geworden en verloor het seizoen erop de Supercup. In 2003/2004 wordt geen enkele finale gehaald, in de twee daarop volgende seizoenen wordt wel de play-off finale gehaald, maar sinds 2004 was Nesselande drie keer op rij kampioen geworden.
“Helaas verloren we de bekerfinale, maar volgens de krant hadden we moeten winnen”
Eerste finale van het seizoen
In 2007 plaatste Piet Zoomers/D zich weer voor de bekerfinale. Weet je nog wie jullie tegenstander was? Kars twijfelt: ”Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik vermoed dat Nesselande onze tegenstander was. Dat was die jaren onze ‘angstgegner’.” Hij heeft gelijk, de Rotterdammers waren inderdaad de opponent. Je weet dan wellicht ook niet meer of jullie de wedstrijd hebben gewonnen of verloren? En of het een eenzijdige of spannende wedstrijd was? “Klopt”, biecht Van Tarel op. “Ik had geen idee meer en heb het even opgezocht in de plakboeken die op zolder liggen. Het blijkt een heel spannende wedstrijd te zijn geweest. Die we helaas met 3-2 hebben verloren. Maar volgens de knipsels hadden we ‘m moeten winnen!”
Kentering
De verloren bekerfinale kostte trainer/coach Arnold van Ree ‘de kop’. “We hadden al drie seizoenen geen prijs meer gewonnen. Hoe langer de prijzen uitblijven, des te groter werd de druk. Redbad Strikwerda volgde Arnold op, dat zorgde duidelijk voor een kentering binnen het team.” Dat het vertrouwen groeide bleek wel, want Piet Zoomers/D plaatste zich voor de finale van de play-offs. Voor het derde jaar op rij. “Geen idee als hoeveelste we eindigden in de reguliere competitie, ik herinner mij alleen de finale tegen opnieuw Nesselande”, aldus de spelverdeler. “Het was een best-of-seven, en daarin hadden we alle zeven wedstrijden nodig.”
“We konden in eigen huis de titel binnenhalen”
Verrassend genoeg wonnen de Apeldoorners de eerste wedstrijd (1-3), in Rotterdam nota bene. Met op de tribunes ruim 150 Dynamosupporters. Ook het tweede duel, deze keer in Apeldoorn, werd met 3-1 gewonnen. Daarmee was Piet Zoomers/D ineens favoriet. Terwijl Nesselande vooraf ongenaakbaar leek. Na een ‘dubbel weekend’ stond het ineens weer 2-2 omdat er in Rotterdam en Apeldoorn werd verloren. Eind april volgt duel vijf, en dat wordt weer met 1-3 gewonnen. Matchpoint voor Piet Zoomers/D. “We konden in eigen huis de titel binnenhalen”, weet Van Tarel nog. “Maar juist die wedstrijd hebben we heel dik verloren. Daardoor moesten we de volgende dag weer naar het Topsportcentrum Rotterdam om wedstrijd nummer zeven te spelen. Daar zou de beslissing vallen.”
En net als duel één en vijf werd er ‘uit’ met 1-3 gewonnen, de tiende titel was eindelijk binnen!
Enerverend seizoen
Het was voor Van Tarel een heel bijzonder seizoen. “Op sportief gebied omdat we eindelijk weer eens kampioen werden, en ik daaraan een grote bijdrage heb kunnen leveren. En door de titel verzekerden we ons ook nog eens voor de Champions League! Wanneer ik terugdenk aan dit seizoen, dan denk ik vooral terug naar wedstrijd zes en zeven in de play-off finale”, laat Van Tarel weten. “Maar zeker denk ik ook aan de eerste wedstrijd na de geboorte van onze dochter Lynn. Op persoonlijk vlak was het seizoen minstens zo enerverend. In januari werd onze dochter geboren, en dat had nogal wat voeten in de aarde in verband met haar gezondheid bij de geboorte. Ze bleek heel erg ziek en moest met spoed worden overgeplaatst naar het ziekenhuis in Groningen. Jeanette en ik zijn daar een week gebleven. In die tijd trainde ik niet en speelde dus ook niet.”
“Op de dag voordat ik weer zou beginnen kreeg Bert Sturkenboom een bal op zijn pink waardoor hij niet meer inzetbaar was”
Van Tarel kreeg van de club alle ruimte bij zijn gezin te zijn. En omdat de aanvoerder dus privé veel aan zijn hoofd had nam Albert Cristina de rol van aanvoerder over. “Na een dag of tien trainde ik weer mee op vrijdag om vervolgens op zaterdag bij de wedstrijd aanwezig te kunnen zijn. Maar niet om te spelen”, vertelt Van Tarel. “Tijdens mijn afwezigheid heeft Bert Sturkenboom alles gespeeld. Op de dag voordat ik weer zou beginnen kreeg Bert echter een bal op zijn rechterpink waardoor hij niet meer inzetbaar was. Van die wedstrijd (begin februari) weet ik niet veel meer, ik heb deze in een volledige roes afgewerkt.”
In de Apeldoornse Courant liet Van Tarel destijds met enig gevoel voor understatement optekenen: “Tja, het ging op zich best wel lekker. Het was lastig om geconcentreerd en gefocust te blijven, maar het was prettig om weer wat te doen.”
“Wat dat seizoen ook heel bijzonder was? Ik denk dan aan begin januari 2007. We reisden af naar Tenerife voor een kwalificatietoernooi voor de CEV Cup. In een driekamp tegen het plaatselijk team en tegen Mladost Zagreb.” Dit laatste heeft hij moeten opzoeken in het plakboek, maar wat hij zich nog heel goed weet te herinneren: “Het meest bijzondere aan de trip naar Tenerife was echter dat, naast een flink aantal supporters (die Europees eigenlijk altijd wel meegingen), deze keer ook Jacques Ekamper meereisde. Jacques was één van onze grootste supporters, maar vanwege zijn meervoudige handicap kon hij niet altijd mee naar alle wedstrijden.”
Wat denkt Van Tarel dat het seizoen 2006/2007 voor Dynamo zo bijzonder maakt? “Het was op twee vlakken bijzonder, denk ik. Het belangrijkste: eindelijk weer een hoofdprijs. Daarnaast was het ook het laatste volledige seizoen in de Dynamohal aan de Morellenlaan. In het najaar van 2007 verhuisden we naar Omnisport.”
Terug in het volleybal
Kars van Tarel vertelt dat hij sinds dit seizoen het Eredivisie volleybal weer wat meer volgt. “Redbad Strikwerda heeft mij afgelopen zomer gevraagd of ik, samen met Bart van Garderen, zo nu en dan de spelverdelers van Draisma Dynamo zou willen trainen.” Af en toe is de voormalig spelverdeler van heren-1 dus weer te bewonderen in Omnisport. “Ik zie mijzelf echter niet terugkeren als trainer in het volleybal. Maar het werken met spelverdelers vind ik wel leuk om te doen. Daarnaast vind ik het coachen van een jeugdteam ook erg leuk om te doen. Ik coach nu voor het vijfde jaar het jongensteam van VV Voorsterslag/VC Zwolle, het team waarin mijn zoon speelt”, besluit de voormalig volleyballer die tegenwoordig ‘process engineer’ is bij Scania in Zwolle.
Tekst: Teun Zijp || Foto: Fred Fiets