In een tijd waarin er, als gevolg van de coronapandemie, helaas nauwelijks of geen actueel sportnieuws te melden valt, blikken we met oud-betrokkenen terug op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.
Ervaring bij Dynamo
Jeroen Bijl had al wel wat meegemaakt voordat hij 1992 startte aan een bijzonder seizoen. De eerste Europacupwedstrijd in 1986, degradatie in 1988, direct gevolgd door terugkeer in de eredivisie, en de eerste landstitel van Piet Zoomers/D. “Maar wat er in het seizoen ‘92/’93 allemaal gebeurde. Zo’n seizoen had ik nog niet meegemaakt”, aldus de voormalige Heren-1 speler. Bijl kwam destijds naar Dynamo als passer/loper, stond in z’n eerste kampioensjaar aanvankelijk als diagonaalaanvaller opgesteld, en was anno 1992 inmiddels spelverdeler.
Er gebeurde veel dat seizoen, een seizoen dat onder leiding stond van Ivo Martinovic. Wim Jonker had vanwege een zware schouderblessure in het voorafgaande seizoen moeten afhaken zodat Jeroen Bijl vanaf dat moment de onbetwiste nummer één spelverdeler was. Andere vertrouwde namen binnen het team: Sander Mulder, Richard Schuil, Arthur Vennik en Bas van de Goor. Laatstgenoemde had gezelschap gekregen van zijn jongere broer Mike, en uit Heren-2 was Remco Jansen aangetrokken als tweede spelverdeler.
“We gingen Europees door op één punt!”
Europees
Omdat Piet Zoomers/D het seizoen ervoor geen landskampioen was geworden en ook de bekerfinale niet had gehaald (dat was toen nog geen ‘gewoonte’), trad de ploeg in Europa aan in de Coupe Conféderale. Al heel vroeg in het seizoen, begin oktober al, diende het team aan te treden tegen Brøstadbotn IL. Eerst werd in Noorwegen eenvoudig met 0-3 gewonnen, thuis werd dit nog eens dunnetjes overgedaan. “Vervolgens speelden een maand later tegen Panathinaikos”, weet Bijl zich nog goed te herinneren. “Thuis wonnen we met 3-1, uit verloren we met dezelfde cijfers. Na wat rekenwerk bleek dat we ‘door’ waren op één punt” Thuis had Piet Zoomers/D 57 punten gescoord en 44 tegen gehad, in Griekenland scoorde de thuisploeg 58 punten maar maakten de Apeldoorners 46 punten!
“Wat nog bijzonder is om te vermelden”, gaat Bijl verder, “De wedstrijdhal was onder het voetbalstadion van Panathinaikos. We reden daar naartoe in een bus met politiebegeleiding. In het voetbalstadion was kennelijk ook een wedstrijd aan de gang. Zodra die wedstrijd was afgelopen kwamen de voetbalfans naar de volleybalwedstrijd. Een heksenketel dat het toen werd. Het was maar goed dat er netten hingen tussen speelveld en tribunes. Er werd met van alles gegooid. En niet alleen gegooid. Schreeuwen, spugen. Pure intimidatie. Maar wij mochten door in Europa.”
In de derde ronde werd Piet Zoomers/D gekoppeld aan het Poolse AZS Czestochowa. “Vooraf dacht een aantal van ons dat we misschien een kansje hadden, maar het tegendeel was waar”, vertelt Bijl. “Die ploeg was goed! Ze timmerden ons van het veld, lieten ons alle hoeken van het veld zien: 3-0. Een week later in de Dynamohal lieten ze het een beetje lopen nadat ze de eerste set al hadden gewonnen.” De wedstrijd werd nog wel met 3-2 gewonnen, maar het Europese seizoen was afgelopen.
“We stonden royaal voor maar gaven het alsnog bijna uit handen”
Gedoe binnen het team
Vanaf medio december kon Piet Zoomers/D zich weer geheel concentreren op het nationale bekertoernooi en de vaderlandse competitie. “Maar het rommelde al een tijdje binnen de ploeg. De spelersgroep had wat conflicten met Ivo Martinovic, en er had al een eerste gesprek plaatsgevonden met daarbij ook het bestuur. Als aanvoerder speelde ik hierin een rol”, vertelt Bijl. “Aan het einde van het gesprek was de conclusie dat we met elkaar verder zouden gaan.”
Het seizoen vorderde en kende uiteindelijk een bizar einde. “We stonden ruim voor op onze concurrenten, ik geloof vier punten”, herinnert de spelverdeler. “We hadden een dubbel weekend waarvan we op zaterdag wonnen en op zondag tegen Veenman/Martinus, de nummer laatst moesten spelen. Omdat we op zondag ‘toch wel eventjes zouden gaan winnen’ dacht een aantal spelers het zich te kunnen veroorloven om op zaterdagavond te gaan stappen. Vervolgens verloren we op zondag van Martinus en was de spanning ineens weer helemaal terug! Maandags stond er een grote kop boven het artikel van Ronald Woudenberg in de Nieuwe Apeldoornse Courant: ‘Dubbele kater Piet Zoomers/D’.”
In een seizoen waarin het toch al schuurde tussen trainer/coach en spelersgroep was dit voor het bestuur wellicht het signaal om maar weer eens met de betrokkenen in gesprek te gaan. Het resultaat: Ivo Martinovic stapte op als verantwoordelijke van Piet Zoomers/D. “Omdat ik al eerder met Paul van Sliedrecht had samengewerkt ben ik toen naar Heerenveen gereden. Paul was toen directeur van ‘Thialf’ en ik heb hem gevraagd ons uit de brand te helpen”, aldus Bijl. Van Sliedrecht zegde toe het seizoen te willen afmaken als interim trainer/coach.
“Ik weet dat we ook de bekerfinale wonnen, maar ik kan mij er helaas weinig van herinneren”
Finales
“De competitie eindigde bizar”, gaat Bijl verder. “Nadat alle wedstrijden waren gespeeld stonden er drie teams met evenveel punten bovenaan: Rentokil/ZVH, Autodrop/VCG en Piet Zoomers/D. Er was destijds nog geen sprake van play-offs, en dus moest er een oplossing worden bedacht. De bond besloot dat een driekamp moest gaan bepalen wie de landstitel zou winnen. De teams speelden alle drie één keer thuis en één keer uit. Piet Zoomers/D speelde thuis tegen VCG en die wonnen we met 3-1. VCG speelde thuis in Geldrop tegen ZVH en verloor. Autodrop/VCG was daarmee uitgeschakeld. De wedstrijd in Zevenhuizen tegen ZVH zou dus alles beslissend zijn.” In een met 1500 toeschouwers uitpuilend en daardoor dampend dorpshuis ‘Swanla’ sloot Piet Zoomers/D de unieke play-offs af met winst en dus de landstitel.
Ook in het bekertoernooi draaide Piet Zoomers/D goed mee dat seizoen. De finale werd gehaald, en ook daarin was Rentokil/ZVH de tegenstander. “Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik mij van die finale eigenlijk weinig tot niks kan herinneren. Ook niet wanneer deze is gespeeld: tijdens het seizoen of pas daarna. Geen idee! Ik wist zelfs niet meer dat dit tegen ZVH is geweest. Maar het verbaast mij niks, die ploeg was in die tijd onze grootste opponent. We hebben die finale in ieder geval gewonnen. Dat is wat ik nog weet, en dat is toch het belangrijkste?”
“Ik volg twee clubs op teletekst: PEC Zwolle en Dynamo”
Anno 2020
Tegenwoordig is Jeroen Bijl nog altijd sportbestuurder. Alleen niet bij de volleybalbond maar bij de hockeybalbond. “Ik ben technisch directeur. Dat betekent dat ik onder meer verantwoordelijk ben voor de opleidingen en voor de nationale teams. Ik ben eigenlijk de Joop Alberda van de hockeybond.” Volgt Bijl het volleybal nog? “Jazeker, al vind ik eigenlijk dat ik daaraan nog wel iets meer aandacht zou mogen besteden. De volleybalbond en de hockeybond zijn in Utrecht in hetzelfde pand gevestigd. Ik kom Joop Alberda dus regelmatig tegen en spreek hem dan natuurlijk ook. Ik probeer regelmatig wedstrijden te bezoeken, veelal van de nationale teams. Als die in Apeldoorn spelen kom ik eigenlijk altijd wel een keer kijken”, aldus de in Zutphen wonende oud-Dynamospeler. “Zodra het weer kan zou ik eigenlijk ook weer eens bij Dynamo moeten gaan kijken. Ik heb nog altijd wat met die club. Er zijn nog twee sportclubs die ik volg, waarvan ik standaard op teletekst de uitslagen bekijk: PEC Zwolle (daarvan was Bijl ooit algemeen directeur – red.) en die van Dynamo.”
Tekst: Teun Zijp