Aan het laatste bezoek van Lindemans Aalst aan Apeldoorn bewaart Draisma Dynamo geen al te beste herinneringen. Zelden zal Draisma Dynamo in eigen huis zo te kijk zijn gezet als in de heenwedstrijd van de zestiende finales voor de CEV Cup in het seizoen 2017-2018. In de Draisma Dynamo Arena kwam het er absoluut niet aan te pas.
De live uitzending op Ziggo Sport duurde amper een uur. Meer tijd had Lindemans Aalst op 7 december 2017 niet nodig om de Nederlands-Belgische CEV Cup-confrontatie in z’n voordeel te beslissen. De Belgische volleyballers raasden als een ware tornado door Omnisport. De Aalster strafexpeditie met de alleszeggende cijfers 11-25, 9-25, 19-25 maakte Draisma Dynamo’s kans om Europees te overwinteren al na één duel nagenoeg onmogelijk.
Dustin Bontrop had zich er duidelijk meer van voorgesteld. Dat de Belgische tegenstander van een ander kaliber was dan de opponenten uit de Nederlandse competitie, was vooraf bekend. Dat het klasseverschil zó enorm zou uitvallen, viel ook Draisma Dynamo’s libero in het seizoen 2017-2018 rauw op het dak. Aalst maakten korte metten met de Apeldoornse thuisploeg. Draisma Dynamo bleek op geen enkele manier bestand tegen de power van de Belgen. Het werd compleet overklast en overdonderd. 
“We hadden ze vooraf toch goed geanalyseerd. Maar wanneer het zo gaat als vanavond, dan kan je analyseren wat je wilt. We hebben totaal geen kans gehad. Belgische topclubs als Aalst zijn van een heel ander niveau dan Lycurgus of Orion. Je zag het al aan de wedstrijden die Lycurgus voor de Champions League tegen Maaseik speelde. Twee keer kansloos met 3-0 verloren”, ondervond Bontrop nu zelf aan den lijve dat de top van het Belgisch en Nederlands clubvolleybal lichtjaren van elkaar verwijderd liggen. 
“We hadden gehoopt wat meer mee te kunnen doen, maar het kwam er niet uit. Bij die Turkse ploeg die ons vorig jaar uitgeschakelde, had ik het idee dat ze niet helemaal volle bak begonnen. Aalst ging er meteen vól op. Bij hun lukte alles. In hun service zat heel veel variatie. Ze scoorden er veel punten mee. Van dit soort wedstrijden kan je persoonlijk vaak veel leren. We moeten het maar zien als een heel goede training. Alles meenemen van deze wedstrijd wat we kunnen. Bij de return in Aalst moeten we gewoon genieten. Er moet wel een heel groot wonder gebeuren willen we daar gaan stunten”, maakte een realistische Bontrop zich na de zeperd weinig illusies op een plekje bij de laatste zestien in de CEV Cup. 
Draisma Dynamo’s toenmalige trainer Bas Hellinga was er na de wedstrijd beduusd van. “Je calculeert voorzichtig wel in dat je kan verliezen. De manier waarop dat gebeurde, doet pijn. We waren volstrekt kansloos. Hoe je zo’n eerste set om de oren krijgt… We kregen gewoon volleyballes. Zelfs tegen zo’n ploeg vind ik dat we per set toch minimaal achttien punten moeten kunnen maken”, sprak Hellinga, waarschijnlijk tegen beter weten in, desondanks de hoop uit dat zijn ploeg zich bij de return beter zou kunnen wapenen tegen het Belgische geweld. 
Het bleek ijdele hoop. Ruim 40 kilometer ten noordwesten van Waterloo gebeurde dertien dagen later het schier onvermijdelijke. Het kwam niet onverwacht dat Draisma Dynamo op het slagveld in België z’n definitieve ondergang vond. De manier waarop zich een en ander voltrok gaf de trainer, die op dat moment te kampen had met een flinke blessuregolf binnen zijn selectie, toch enig houvast voor de nabije toekomst. “We kwamen hier in de eerste plaats naartoe om het beter te doen dan in die vorige wedstrijd. Ondanks dat het resultaat hetzelfde is, heb ik er wel een heel ander gevoel aan overgehouden. We slaagden er nu in het begin van de sets in om bij te blijven. Pas bij tien of twaalf punten sloegen zij het gaatje. Bij die thuiswedstrijd gebeurde dat bij 0-0 al.” 
Kort voor de entree tot het parkeerterrein van sportcomplex Schotte in Erembodegem wees een bord de weg naar Geraardsbergen. Een beklimming van de befaamde en beruchte muur, bij verstokte wielerfans vooral bekend als veelvuldig scherprechter in de Ronde van Vlaanderen, hoefden de aangeslagen volleyballers uit Apeldoorn tijdens de return niet te ondernemen. De hobbel met de naam Lindemans Aalst leverde over twee duels genomen al onoverkomelijke problemen op. De dubbele ontmoeting met de Belgen maakte pijnlijk duidelijk hoever de top van het Belgische en Nederlandse clubvolleybal ruim zeven jaar geleden uiteen lagen.
Het optreden van Hugo van Garderen als vervanger van captain en naamgenoot Bart (géén familie) was gezien de vele blessures al een kleine meevaller. “Bart kon door een blessure aan zijn bovenbeen niet spelen. Nu mocht ik het laten zien. Qua spel ging het behoorlijk. Passend bleven we ditmaal redelijk overeind. Toch gaat het allemaal een tandje hoger. Het is gewoon lastig om tegen zo’n ploeg te spelen. Zij spelen zó snel. Bijna alles wat ze doen, doen ze goed. Dit soort potten is hoe dan ook leuk om te spelen. Een jonge speler zoals ik steekt daar veel van op”, kon in elk geval de huidige setter van PDK Huizen ondanks de tweede 3-0 nederlaag binnen twee weken met een voldaan gevoel terugkijken op zijn eerste volledige optreden als spelverdeler in Draisma Dynamo’s hoofdmacht. 📸Rob Kruitbosch
