In een tijd waarin er, als gevolg van de coronapandemie, helaas nauwelijks of geen actueel sportnieuws te melden valt, blikken we met oud-betrokkenen terug op memorabele momenten uit de geschiedenis van Dynamo Heren-1. Met hen kijken we terug naar bijzondere wedstrijden en/of behaalde titels.
Halve finale
De halve finale was het Europese doel voor Dynamo in seizoen 2002/2003. Dat doel werd na elf Europese duels bereikt, en direct werd er van een finale gedroomd. De andere kandidaten die de Final Four hadden bereikt kwamen uit Oekraïne (twee teams) en ook nog een andere ploeg uit Nederland, VC Omniworld uit Almere. “Piet Zoomers/D speelde in de ene halve finale tegen Azot Cherkasy, terwijl Omniworld het in de andere halve finale moest opnemen tegen Lokomotiv Kharkov”, kan Bas van de Goor zich nog goed herinneren. “Op dat moment was VC Omniworld een heel competitief team. We waren al aan het kijken wat onze kansen waren als we hen zouden treffen in de finale. Maar uiteindelijk plaatsten wij ons wel voor de finale en zij niet. Dus was Lokomotiv Kharkov in de finale onze tegenstander.”
Gekkenhuis
Met Piet Zoomers/D in de finale kwamen er uit alle hoeken en gaten van Apeldoorn mensen kijken bij de wedstrijd. “Het was ook nog eens een thuiswedstrijd. De Dynamohal was te klein om zoveel mensen te ontvangen, dus zijn we speciaal voor de Final Four verhuisd naar de Mheenhal. Het was écht een fantastische ambiance”, zo kijkt Van de Goor terug.
“Ik kan me voorstellen dat dit hét hoogtepunt is voor Dynamo. We hadden ook wel een heel sterk team staan, met goede spelers en prima coaches” – Bas van de Goor
De wedstrijd
De aanvoerder van Piet Zoomers/D was in de aanloop naar de finales herstellende van een blessure. Van de Goor haalde de finale dan ook maar net. “Alleen speelde ik niet zo’n goede wedstrijd”, zo laat hij weten. “Ik werd dan ook gewisseld en vervangen door Jeroen Rauwerdink. Hij was een jong ‘broekie’, van 17 jaar. Hoe hij in zo’n grote wedstrijd het veld in kwam en meteen heel goed voor de dag kwam… Dat was echt heel mooi.”
“Heel Apeldoorn stond achter het toernooi en wilde er het maximale uit halen. Kosten noch moeite werden gespaard om alles georganiseerd te krijgen. Als het dan ook nog lukt en je wint zo’n finale, dan is iedereen natuurlijk helemaal door het dolle heen.”
Tweede Europese prijs in Nederland
“Ik heb meerdere malen de Champions League gewonnen”, vervolgt Van de Goor zijn verhaal. “Dat is het hoogste wat je kan halen in het Europese clubvolleybal. Maar om als Nederlandse club een Europa Cup te winnen, dat is heel bijzonder. In de periode dat ik in Italië speelde was het een normale zaak dat één van de Italiaanse teams de Europacup zou winnen. Wat de Italiaanse competitie was gewoon de beste competitie van Europa. Het was tot dan toe nog maar één keer eerder voorgekomen dat door een Nederlandse ploeg een Europa Cup werd gewonnen (in 1982 won Starlift Voorburg de Europacup III – red.). Wij waren dus de tweede, dat was wel heel bijzonder. Sindsdien is het ook niet meer gebeurd.”
“Mensen stormden het veld op en er was een geweldig feest na afloop van de wedstrijd” – Bas van de Goor
Tekst: Quinty Wolters || Foto: Ronald Hoogendoorn