Het gaat wellicht wat ver om van een obsessie te spreken. Toch bestaat er tussen Sjors Tijhuis en de nationale volleybalbeker tot dusverre niet bepaald een match. Sinds zijn komst naar Omnisport veroverde de 24-jarige diagonaalspeler met Draisma Dynamo drie landstitels en twee Supercups. De beker ontbreekt nog steeds op z’n persoonlijke erelijst.
Bij de loting voor de kwartfinales van het bekertoernooi op 3 januari was het op een haar na tot een confrontatie gekomen tussen de broers Tijhuis. Met nog vier balletjes in de bak koppelde Dieuwke Kramer het Alterno van Niek Tijhuisechter aan regerend landskampioen en bekerwinnaar Orion Stars, terwijl Sjors het met Draisma Dynamo moest opnemen tegen PDK Huizen.
De ploeg van de oudere Tijhuis, in de Topdivisie A met Dynamo 2 en 3 strijdend om de titel, slaagde er niet in om te stunten tegen de Doetinchemse gigant. Zodoende rest Niek Tijhuis niets anders dan op Tweede Paasdag als supporter van zijn broertje naar de Maaspoort in Den Bosch te reizen. Voorwaarde is dan natuurlijk wel dat Draisma Dynamo de finale haalt en eerst afrekent met Numidia VC Limax. Wanneer het de dubbele ontmoeting tegen de Limburgers tot een goed einde brengt, lonkt voor Sjors de vierde bekerfinale in zijn zesde seizoen bij Draisma Dynamo.
Maar ja, Sjors Tijhuis en die beker… Drie voorgaande finales leverden evenzovele nederlagen op. Telkens was er wel ietswaardoor het op het moment suprême misging. Blessureperikelen en – het lijkt alweer een eeuwigheid geleden – coronabesmettingen haalden onbarmhartig een streep door de rekening. In de twee seizoenen waarin Sjors Tijhuis met Draisma Dynamo niet doordrong tot de eindstrijd werd de weg daar naartoe versperd door uitgerekend Limax, met wie ditmaal in een thuis- en een uitwedstrijd moet worden afgerekend.
SEIZOEN 2019-2020
De van het Talentteam Papendal naar Draisma Dynamo gekomen jeugdinternational maakte als 19-jarige zijn eerste bekerfinale mee. Het in de eredivisie oppermachtige DraismaDynamo beleefde op die zestiende februari 2020 in Den Bosch een pijnlijke middag. Lycurgus was met 3-1 te sterk.
“In die wedstrijd ging Maikel van Zeist door z’n enkel. Renzo Verschuren kampte met rugproblemen. Die was er ook niet bij. Nico Manenschijn speelde op zowel diagonaal als midden. Op een gegeven moment stond zelfs Wessel Blom op het midden. Spelen op een positie moet spelen waar je normaal nooit speelt werkt niet. Al speelde Lycurgus sowieso een goede wedstrijd”, kent finaledebutant Tijhuis wel alle credits toe aan de bekerwinnaar uit Groningen.
Ondanks de nederlaag vond de rookie het wel een hele belevenis. “We gingen met een touringcar naar Den Bosch. Ik was best gespannen. Toen Redbad vooraf in de kleedkamer vroeg wie er gespannen was, stak echter alleen Renzo z’n armop. Hij zei: het kan niet dat jullie geen spanning voelen voor zo’n wedstrijd. Ik herinner me ook nog goed dat er al behoorlijk veel publiek zat voordat wij aan onze warming-up begonnen. De hal was heel mooi aangekleed. Dat moest ik eerst even op me in laten werken. Ik vond dat indrukwekkend. Alleen die wedstrijd zelf was but, heel slecht. Het is heel zuur om zo’n wedstrijd te verliezen.”
Drie weken na die verloren finale begon de coronapandemie en ging Nederland voor het eerst in lockdown. De eredivisie werd voortijdig afgebroken. Dit resulteerde erin dat DraismaDynamo en het talent Tijhuis een jaar langer op de landstitel moesten wachten.
SEIZOEN 2020-2021
Een jaar later ging de wereld nog steeds gebukt onder de Covid-ellende. Op het hoogste niveau werd sinds de jaarwisseling wel weer gevolleybald. Draisma Dynamo bereikte andermaal de bekerfinale. Al moest de finale vanwege enkele besmettingen binnen de Dynamo-bubbel met enkele dagen worden uitgesteld. De tegenstander heette andermaal Lycurgus. De Groningers speelden thuis. Toeschouwers mochten er niet bij aanwezig zijn.
De zieke Sjors Tijhuis moest op de finaledag noodgedwongen in Apeldoorn blijven. “Volgens mij hebben we dat seizoen een halve competitie gespeeld. We trainden met alle wanden naar beneden. In viertallen. De regels veranderden steeds. In april kreeg ik zelf corona. Daardoor miste ik die bekerfinale. Ik heb de wedstrijd thuis op de bank gevolgd, op televisie. Ik had koortsverschijnselen gehad en geen smaak. Ik dronk nooit koffie. Dat heb ik toen leren drinken. Daar kreeg ik m’n smaak van terug”, hield de patiënt er op afstand toch een bittere nasmaak aan over.
De teleurstelling werd een week en drie play-off duels later gecompenseerd door de eerste landstitel sinds 2011. Al waren de naweeën nog duidelijk merkbaar. “Sjoerd Hoogendoorn had nadat hij drie keer serveerde de tong op z’n schoenenhangen. Die was helemaal leeg. We moest alle wedstrijden spelen zonder publiek. De ziel van wat leuk is, viel weg. Ik haal er zelf wel energie uit als er veel mensen op de tribune zitten. Of ze nou voor ons zijn of tegen ons, maakt me niet zoveel uit. Dat miste je in die reeks. Buiten stonden na afloop wel dertig of veertig mensen. Zo konden we het toch nog een heel klein beetje samen met de supporters vieren”, blikt de kampioen van 2021 terug op het tweede – deels – door Covid verziekte seizoen.
SEIZOEN 2021-2022
De kwartfinale was in 2022 het eindstation van DraismaDynamo’s bekeraspiraties. Voor de eerste keer trad Limax op als spelbreker. “Dat was in Linne. In een hal die half zo groot was als de Alternohal. Mensen zaten achter in de berging omte kijken. Van die wedstrijd is een kort filmpje gemaakt van dat ik tegen een paal aantrap. Uit onvrede, ja. Het liep niet. Daan Haanappel trok zelfs z’n shirt kapot. Voor mij was het een van m’n eerste wedstrijden na een enkelblessure. Daar heb ik heel lang mee gelopen”, bewaart de verliezende Tijhuisweinig goede herinneringen aan die betreffende reis naar Limburg.
SEIZOEN 2022-2023
De bekerfinale van 2023 was in zekere zin een kopie van die van drie jaar eerder. Zelfde plaats, zelfde tegenstander, zelfde resultaat en andermaal een vervelende blessure aan Apeldoornse kant. Voor Sjors Tijhuis betekende een korte invalbeurt in zekere zin wél een persoonlijke overwinning.Twee maanden voordien verkeerde hij in de veronderstelling nooit meer op topniveau te kunnen volleyballen vanwege problemen met een slagader in de hand. Niet in het minst tot zijn eigen verrassing maakte hij na een succesvolle operatieve ingreep alweer zijn rentree in de Maaspoort.
“Ik mocht er aan het einde even in. Tot aan dat moment had ik alles vanaf de kant gezien. Niek speelde wel. Dat was leuk. Hij deed het niet onaardig. Ditmaal raakte Ramon MartinezGion geblesseerd. Het gebeurde op exact dezelfde plek als met Maikel van Zeist drie jaar eerder. Op linksvoor. Na afloop was ik aan de ene kant blij dat ik zelf weer had meegedaan. Aan de andere kant verlies je die finale wel. Je maakt toch deel uit van het team. Ik zat daarom een beetje tussen blijdschap en verdriet in”, geeft Tijhuis blijk van het dubbele gevoel dat hij aan die wedstrijd overhield.
SEIZOEN 2023-2024
Ook afgelopen volleybaljaar bleek Limax een té grote sta-in-de-weg in het bekertoernooi. Met de Europacupreis naar Fenerbahçe nog in de benen had een vermoeid DraismaDynamo weinig in te brengen. “Die wedstrijd had wel uitgesteld mogen worden. Wij waren net terug uit Istanbul. Dat was zeker niet in ons voordeel. Maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen”, zoekt de volbloed Apeldoorner de schuld voor de uitschakeling toch vooral bij zichzelf.
SEIZOEN 2024-2025
Draisma Dynamo’s Most Valuable Player van de twee eerste duels in de BeNe Conference zet alles op alles om zich niet voor een derde keer door Limax te laten dwarsbomen. Het is hem om het even dat hij voor de returnwedstrijd nu twee dagen voor het BeNe Coneference-duel bij Tectum Achel in Roermond moet opdraven. “Alles moet wijken voor carnaval, hè… In principe heeft de ploeg die de tweede wedstrijd thuis speelt altijd voordeel. Voor een halve finale vind ik twee wedstrijden desondanks prima. De uitwedstrijd wordt gespeeld in een andere hal dan in andere jaren. Eindelijk een hal met fatsoenlijk dak. We gaan Limax zeker niet onderschatten. Ik denk dat iedereen bij ons erop gebrand is om die finale te halen”, hoopt Sjors Tijhuis om in zijn zesde aanloop eindelijk die ene nog op zijn erelijst ontbrekende trofee te winnen.
📸Wout van Zoeren
