Qua lengte is hij met z’n 1,85 meter de kleinste speler van de huidige Draisma Dynamo-selectie. Het maakt de ambities van Alek Aleksov er niet minder groot om. De 20-jarige libero stelt zich nochtans bescheiden op en hoopt tijdens zijn eerste seizoen in de Draisma Dynamo Arena op zoveel mogelijk speeltijd.
Doordat het team uitgerekend tijdens zijn eerste volledige eredivisiewedstrijd in Apeldoornse dienst uit bij Numidia VC Limax een off-day kende, laat Aleksov zich niet uit het veld slaan. “Het was jammer dat we zo’n pot hebben neergezet. Persoonlijk vond ik het heel fijn om in het veld te staan en zo mijn bijdrage aan het team te kunnen leveren. Ik ben wel kritisch op mezelf. Het kan altijd beter. Het is altijd lastig om daar te spelen. Dat dak bij Limax is zó laag en dan spelen ze ook nog eens met Gala’s. Toch ben ik overtuigd dat dit ons wel een bepaalde brandstof geeft voor de rest van de competitie. We hebben geen ideale start gehad, maar we willen wel in die Top-4 eindigen zodat we ook tegen die Belgische clubs mogen spelen”, hoopt de veelvoudig jeugdinternational de komende maanden in meerdere opzichten grenzen te verleggen.
Het is nog niet zo vanzelfsprekend als dat het lijkt dat AlekAleksov als zoon van een voormalig eredivisievolleyballer én -trainer hetzelfde sportieve pad volgt als vader Goran. De jonge Aleksov kon op jeugdige leeftijd immers ook alleraardigst tegen een bal aanschoppen. Het talent moest zodoende op een gegeven moment kiezen tussen twee sporten waarin hij goed uit de voeten kan.
“Vroeger heb ik aan heel veel verschillende sporten gedaan. Voetbal en volleybal heb ik lang gecombineerd. Ik speelde als centrale middenvelder bij DZC ’68 in Doetinchem. Toen ik geselecteerd werd voor pre-jeugd Oranje, heb ik voor het volleybal gekozen. Ik dacht dat ik in het volleybal verder kon komen”, legt de Doetinchemmer met Macedonische roots uit waarom hij tegenwoordig libero is van Draisma Dynamo.
Terwijl Aleksov senior zijn brood verdiende als volleyballer in het voormalige Joegoslavië, Noord-Macedonië, Spanje, Duitsland en Nederland, staat junior pas aan het begin van een veelbelovende loopbaan. “Mijn vader was aanvaller, ik ben libero. Qua bewegen en qua pit hebben we wel overeenkomsten. Pap begon bij Joegoslavië. Na de onafhankelijkheid heeft hij als aanvoerder voor het nationale team van Macedonië gespeeld. Eigenlijk praten we niet zoveel over zijn carrière. We hebben het meer over mij en wat ik moet doen met het volleybal en m’n studie. Mijn ouders komen beide uit Macedonië. Ik ben hier geboren. Ik spreekwel beide talen. Het voelt voor mij ook allebei als thuis”, combineert het talent het temperament van de Balkan met Achterhoekse nuchterheid.
Zelf begon hij in clubverband met volleyballen bij Orion, de club waarbij zijn vader als speler en trainer successen beleefde. Bij het Talentteam Papendal en in nationale jeugdteams zette hij een volgende stap naar volwassenheid. “Op mijn zestiende ben ik naar het Talentteam gegaan. Bij Orion zat ik als passer/loper in Heren 2. In Doetinchem trainde ik ook al bijna elke dag. Op Papendal kwam daar extra krachttraining bij. Ik ging er intern en van de middelbare school in Doetinchem naar een school in Arnhem. Dat was in het begin best wennen. Op m’n zestiende debuteerde ik voor het Talentteam in de eredivisie. Tegen VoCASA. We gingen er met 3-0 af.”
Op Papendal verkeerde hij in goed gezelschap. “In het eerste jaar hadden we een aardig team. Met onder andere Yannick Bak. Later speelde ik er samen met Sil Meijs, Thomas Sleurink en Jelle Bosma. Dat ging best goed. Ik heb er drie jaar gezeten. Vorig jaar ben ik naar SSS gegaan met het idee om daar veel te spelen. Mijn doel is om zo snel mogelijk naar de top te gaan. Dat jaar bij SSS heeft me heel goed gedaan. Bij een clubteam gaat het ergens om. Bij het Talentteam staat de ontwikkeling van de spelers voorop.”
De student International Business vond in de Meerwaarde een duidelijke meerwaarde. Zaten er bij thuiswedstrijden van het Talentteam hooguit familieleden, vrienden en bekenden op de tribune, in Barneveld maakte hij mee hoe de sporthal met zekere regelmaat uit z’n voegen barstte. “Dat is een leuk verschil. Die Green Army is echt fantastisch. Het was ook mooi om er bij de wedstrijd in Barneveld in te komen. Zowel voor mij, Jochem Bloem als Robin van Weerd was die wedstrijd een leuke ervaring. Dat we ‘m wonnen, was extra fijn”, blikt hij met een voldaan gevoel terug op DraismaDynamo’s recente 2-3 zege op zijn oude club.
Na het EKo22, waarin hijzelf nauwelijks binnen de lijnen kwam, stortte Aleksov zich in augustus vol overgave op z’n nieuwe avontuur in Apeldoorn. Bij Draisma Dynamo neemt hij net als een jaar geleden bij SSS de plaats in van EdvinSvärd. “Na het EK heb ik anderhalve week vakantie kunnen hebben. Tijdens die vakantie heb ik er nog wel een schepje bovenop gedaan, veel voor mezelf gedaan. Zodat ik hier goed binnenkwam. Je krijgt wel te maken met een nieuwe omgeving en een nieuw team, maar ik kende bijna iedereen al. Met Niels Lipke kan ik het goed vinden. We communiceren veel met elkaar. Niels praat inderdaad heel veel”, lacht de nieuweling dat hij de goede raad van zijn concurrent op de liberopositie ter harte neemt.
“De manier van trainen van Redbad was wel nieuw voor mij. Bij SSS deden we veel aan team play. Hier was de voorbereiding anders. We trainden veel op technische zaken en interval. Ook krijgen we heel veel technische aanwijzingen. Ik merk nu al dat ik daar beter van ben geworden. Ik word ook constanter. Redbad is er heel erg op gericht om jonge spelers beter te maken. Bij mijn eerste gesprek met hem hebben we twee uur zitten praten. Hij heeft een duidelijk plan. Hij komt met statistieken en zegt wat hij denkt dat mij beter maakt. Wanneer ik mijn floatpass moet verbeteren, geeft hij aan dat ik op de training 200 ballen moet passen”, levert Aleksov vol toewijding de arbeid die noodzakelijk is om zijn eigen spel te verbeteren.
De combinatie studeren en sport gaat hem redelijk af. Al kost het hem qua tijd best weleens moeite om het een met het ander af te stemmen, stelt hij. “Ik studeer International Business. De studie duurt vier jaar. Ik zit nu in m’n tweede jaar. De eerste tentamens zitten eraan te komen. Ik probeer wel om zo veel mogelijk in Arnhem naar school te gaan, maar dat valt niet altijd makkelijk te combineren met onze trainingen. Vandaar dat ik veel thuis moet doen. Dat vergt veel energie en discipline. Plannen is heel belangrijk.”
Bij Draisma Dynamo hoopt Alek Aleksov zijn dromen waar te maken. “Ik zit hier nu op een heel mooie plek. Mijn toekomst ligt voor me. Ik wil naar het buitenland als ik er klaar voor ben. Ook hoop ik bij het nationale team te komen bij de senioren. Je hebt altijd wel dromen. Mijn droom is het om ooit naar de Olympische Spelen te gaan.”
📸Wout van Zoeren
